Εφαρμόζω στη ζωή μου τους τρόπους και τις συμπεριφορές που ξέρω και περιμένω να γίνουν αποδεκτοί ως οι σωστοί τρόποι και οι σωστές συμπεριφορές.
Σε μια περίπτωση που θέλω να αναφερθώ, ο τρόπος δράσης που επιλέχτηκε είχε μια αρκετά προφανή αδυναμία, ότι ήταν αναποτελεσματικός. Υπήρχε αυξημένη πιθανότητα λάθους. Όταν υποδείχτηκε ένας εναλλακτικός τρόπος, που εξαφάνιζε αυτή την αδυναμία, δεν έγινε δεκτός, με την αιτιολογία πως υπάρχει κάτι, το οποίο ο καινούριος τρόπος δε λαμβάνει υπόψιν του. Αλλά δεν ξεκαθαρίζεται τι είναι αυτο το κάτι. Το μόνο που ξεκαθαρίζεται, είναι, ότι ο υπεύθυνος πιστεύει ακράδαντα στην ύπαρξη αυτού του κάτι, που σ' εμας μένει αόρατο. Για τον υπεύθυνο είναι παραπάνω απο φανερό και είναι καταλυτικό για να πάρει την απόφαση να δράσει όπως είχε αρχικά ορίσει. Μάλιστα, απαντάει σε όσους αμφιβάλουν ως εξής: "Ο τρόπος μου είναι ο μόνος τρόπος δράσης". Φαίνεται απόλυτα βέβαιος για την απόφασή του, αν και, όπως μπορούμε να καταλάβουμε, η αδυναμία που ενέχει δεν του διαφεύγει. Είναι σε τόσο υψηλό επίπεδο και η αδυναμία είναι τόσο αδρά εκδηλωμένη στον ορισμό της δράσης, που δε γίνεται να παραβλευθεί από λάθος. Ούτε μπορούμε να υποθέσουμε ότι έχει αυταπάτες όσον αφορά τις προβλέψεις του για επιτυχία του εγχειρήματος. Γνωρίζει επίσης, ότι η υποβάθμιση των δυνατοτήτων που συνεπάγεται η επιλογή του, είναι ορατή από όλους. Υπάρχει όμως αυτό το κάτι, που καθιστά τον εναλλακτικό τρόπο μη ρεαλιστικό. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο αντικειμενικό ή πόσο ελέγξιμο είναι αυτό το κάτι σαν κρίσιμος παράγοντας στην εξίσωση. Ξέρουμε μόνο ότι ο υπέυθυνος την ισχύ αυτού του κάτι δεν τη διαπραγματεύεται. Δεν ξέρουμε αν αυτό το κάτι είναι κάτι που έχει εφαρμογή μόνο σ' αυτή την περίπτωση ή αν είναι κάτι σαν στάση ζωής. Το δεύτερο φαίνεται προς στιγμίν να προκρίνεται ως μια ευλογοφανής εξήγηση, μια που δεν μπορούμε να εντοπίσουμε κάποιο λάθος στη μέθοδο. Αλλά δε φαίνεται να είναι κάποια ηθική προκατάληψη ή αισθητική ανησυχία που τον ωθούν. Ίσως και τα δύο αυτά μαζί να το προσδιορίζουν κάπως, αλλά δεν εξηγείται πλήρως. Ας σημειωθεί ότι είναι κάτι πολύ ευφάνταστο για να κριθεί με τα συνηθισμένα μέτρα. Οπότε είναι κάτι άλλο. Εν πολλοίς, αυτό το κάτι μένει ανεξιχνίαστο. Στο τέλος, μια που είναι ο αρχηγός που αποφασίζει, ο τρόπος του εφαρμόζεται - και αποτυγχάνει.