Tuesday, June 8, 2010

Πολλά θέματα για συζήτηση. Μπορούμε να πούμε ότι τη ζωή είναι μια τέχνη να τη ζεις. Όλα συμβαίνουν τόσο γρήγορα για να τα συγκρατήσεις. Μπορείς να κάνεις μερικές νόμιμες αφαιρέσεις. Αφαιρέσεις, μετά απ' αυτή τη λέξη όλα φαίνονται ανοιχτά, υπάρχει ένα πεδίο δράσης. Αρχίζω και παρατηρώ τα πράγματα απ' την αρχή. Με μια καινούρια ματιά εμφανίζεται πάλι ο παλιός κόσμος. Άλλη μια περίπτωση που είμαι μόνος απέναντι στον κόσμο. Έχω συναίσθηση της δύναμής μου, όση είναι, και ένα σωρό δυνατότητες. Ιδού η Ρόδος...Τέτοιες συνειδητοποιήσεις μοιάζουν με βήματα πίσω, είχαμε φτάσει στο επίπεδο να είμαστε έξω απ' τον εαυτό μας, σαν μια μεταβλητή, ανακατεμένοι με τα πράγματα, όμως κάπως σιωπηλοί. Μπερδεμένοι από λεπτές ουσίες μέσα στα πράγματα, μέσα στις λέξεις. Νομίζω ότι άκουσα "τι είναι το γίγνεσθαι για 'σένα;". Θέλω ν' απαντήσω, αλλά ήδη η ερώτηση είναι στο παρελθόν και η απάντηση μαζί, ίσως. Αν πω κάτι θα είναι το σημαίνον και μπορεί να φέρει το σημαινόμενο τόσο κοντά. Λέω: Αγάπη. Ξαφνικά με κατακλύζει ο έρωτας και πάλι θα πω ότι δεν είμαι μόνος, απλά οι λέξεις είναι φτωχή παρέα, αλλά πόσο δυνατά συναισθήματα μπορούν να προξενήσουν και να προξενέψουν. Έχετε παρατηρήσει πόσο προσεκτικά ακούμε τις συζητήσεις όταν δεν μας παρατηρούν; Έχουμε πετάξει με τις λέξεις και έχουμε προσγειωθεί με αυτές. Θέλω να τις περιφρονήσω, αλλά είναι τόσο δυνατές, αν και άυλες, σε σχέση με 'μένα.