Μικρό Θεατρικό

Θα έλεγα ότι είναι τόσο ευχάριστο να μιλάς. Να βλέπεις πάλι πως έχεις μιλήσει παλιά. Το τώρα να είναι μετά και πριν κλπ.
Εντάξει, ίσως κανείς δε δει τα γραπτά μου. Νιώθω τον κίνδυνο να παραμείνω άγνωστος. Είμαι πολύ ματαιόδοξος για να μιλάω στον αέρα. Ίσως αν μεθούσα όμως... Όχι τέτοια πράγματα. Έχουμε δημιουργήσει ένα σώμα από εικόνες και ιστορίες. Διερευνούμε. Βλέπουμε αυτά που είναι αληθινά. Θέλω κάποιον να με ακούσει. Θέλω να περπατήσουμα χέρι με χέρι. Πετάω, φεύγω. Είμαι χαρταετός. Αγάπη μου μοναδική, παντοτινή. Σ' εγκαταλείπω. Είμαι ψέμα. Εγώ που δίνω ζωή. Είμαι μόνο ένα δοχείο. Εσύ είσαι όλη η αλήθεια. Δεν αντέχω να το βλέπω. Ας χωρίσουμε.
- Όχι μωρό μου. Κοίτα πως ελέγχεις κι εσύ τα στοιχεία της φύσης. Είμαστε ίδιοι.
- Μην το λες αυτό. Δεν μπορεί να είναι έτσι. Δεν μπορεί να κάνω λάθος. Πάλι έκανα λάθος.
- Κι εγώ κάνω τόσα λάθη. Δεν ταιριάζω πουθενά. Θέλω να κρυφτώ. Κρύψε με. Ντρέπομαι τόσο.
- Γιατί ντρέπεσαι; Είσαι τόσο όμορφος.
- Εσύ είσαι τόσο όμορφη. Με κάνεις να θέλω να τελειώσω. Θα' θελα τόσο να απελευθερωθώ απ' τη ζήλια μου.
- Ναι. Αγαπώ κάποιον άλλον.
- Πως είναι δυνατόν. Νόμιζα... Τι θ' απογίνω;
- Το καλύτερο που έχω να κάνω είναι ν' αδιαφορήσω. Άλλωστε η δύναμη της εξουσίας του άλλου μου κόβει τα πόδια.

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ -->

Δεν μπορώ να μιλήσω, θα γράψω. Η ψυχή σου διαχωρίστηκε από εσένα και ήρθε να μείνει μαζί μου. Δεν άντεξε τόσο ψέμα. Σε θαυμάζω. Εγκατέλειψες τόσα. Ζεις χωρίς ψυχή κι όμως όταν σε συνάντησα τα γόνατά μου έτρεμαν κι εσύ με περιφρόνησες όσο πάντα. Πόσο θα ήθελα να γίνω σαν εσένα. Ίσως αυτό προσπαθώ. Τώρα ξέρω ότι ούτε εγώ έχω ψυχή, αλλά ήρθε και ζει μαζί σου. Αναρωτιέμαι αν το ξέρεις.