Friday, March 12, 2010

Αν έβρισκες ένα ρόλο ίσως να ησύχαζες. Ένα ρόλο μέσα σ' όλο αυτό. Νομίζω ότι η νοοτροπία εξελίσσεται στο χρόνο, το λένε μόδα ή κάτι τέτοιο. Εξελίσσεται σα σπείρα, το ανέβασμα στη σκάλα του Έλιοτ. Φοβάμαι ότι τώρα ακούγεται κάπως σαν πύργος της Βαβέλ. Αλλά δεν είμαστε σίγουροι.
Είναι φανερό ότι πιστεύω ότι μπορεί να υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον σε αυτή τη ζωή. Ότι ίσως μπορείς να γίνεις Βούδας. Δεν πιστεύω τόσο σ' αυτό στ' αλήθεια. Αλλά πιστεύω στο να κάνεις προσεκτικές αναφορές των πραγμάτων που αντιλαμβάνεσαι, γιατί ίσως κάποιος άλλος καταλάβει κάτι που εσύ δεν μπόρεσες.
Μια κατάσταση σαν τον Συραννό να μιλάει στη θέση του αντεραστή του κάτω απ' το μπαλκόνι της αγαπημένης τους, καλυμμένος απ' τη βλάστηση.
Τώρα είχα την προδιάθεση να τελειώσω αυτούς τους συλλογισμούς, δοκιμάζοντας να τους φέρω στο λογικό τους τέλος. Λοιπόν, δε θα το κάνω. Θέλω να μείνω λίγο κάτω απ' αυτό το μπαλκόνι, προσπαθώντας να ξεχωρίσω τη μυρωδιά του αιδοίου της ποθητής μου, ανάμεσα σ' αυτές των λουλουδιών και των φίκων και του μπαρουτιού μέσα στα παλιά εκείνα πιστόλια που είχαν θηκαρωμένα οι στρατιώτες.

No comments: