Ίσως αν καθόμασταν να σκεφτούμε, να βρίσκαμε μια λύση, οπότε υπάρχει χώρος για σκέψη, αλλά σπαταλιέται σε άτομα που δεν μπορούν να δράσουν, είναι ένας φαύλος κύκλος. Μαθαίνεις να αποζητάς την ησυχία και μετά αναρωτιέσαι γιατί γίνονται όλ’ αυτά . Ονειρεύεσαι μάχες, αυτό δεν άλλαξε, αλλά είναι μόνο για τις εγωιστικές επιδιώξεις σου, θέλεις να σώσεις τον κόσμο, πάντα όμως για να κερδίσεις κάτι, πάντα είσαι μόνος γιατί το πιο δύσκολο είναι να δεις τον άλλο, δεν μπορείς να ανοιχτείς στους πιο κοντινούς σου ανθρώπους, πώς να πραγματοποιηθεί η επανάσταση; Επειδή αυτό δεν γίνεται, οι επαναστάσεις πηδούσαν το εμπόδιο της διαπροσωπικής επικοινωνίας, αναγάγοντας τα πάντα σε διακηρύξεις απώτατων σκοπών. Τα πιο σημαντικά πράγματα δεν τα διδασκόμαστε, γιατί είναι αυτά που διατηρούν τα προνόμια των υψηλότερων τάξεων. Αυτό που επιζητούσα εγώ όταν ήμουν πιο μικρός ήταν να μην υπάρχει επιτήδευση. Τα μικρά σφάλματα από την παράλειψη των συμβατικών όρων της ευγένειας μας ενοχλούν πιο πολύ απ’ τη μοναξιά και τη μιζέρια της ζωής στην πόλη, είναι γελοίο. Ενώ είναι μόνο αντανάκλαση του συστήματος εξουσίας.