Η πρώτη κίνηση που κάνω είναι προς την αναυθεντικότητα. Έτσι δεν κάνουμε τίποτα. Η εναλλακτική είναι κάτι δύσκολο, προορισμένο για άξιους ανθρώπους, που πολεμάνε στη ζωή τους, με την ατυχία, με την αδιαφορία, με την ηλιθιότητα και οτιδήποτε μπορεί να σταθεί ανάμεσα σε αυτούς και το στόχο τους.

Δεν πρέπει ποτέ ν' απογοητεύεσαι, είσαι κι εσύ ένας κυνηγός του απόλυτου, το οποίο είναι εκεί πέρα και περιμένει. Το γράψιμο είναι μια ελάχιστη σχηματοποίηση, προσεγγίζει το απόλυτο με αυτόν τον τρόπο: δια της γειτνιάσεως.

Άραγε οι άλλοι προσπαθούν περισσότερο; Κάνουν κάτι σαν να εξαφανίζουν τις αρνητικές σκέψεις; Ακριβώς εδώ κάνω την παρατήρηση ότι πιστεύω ότι υπάρχει ο κόσμος που αντιλαμβάνομαι και νομίζω ότι μέσα απ' αυτόν πρέπει να βρω το δρόμο μου. Δεν ξέρω ότι υπάρχει και ένας κόσμος που δε βλέπω αλλά είναι ο μόνος κόσμος που έχει σημασία. Δεν εννοώ πνευματιστικές αναζητήσεις αλλά τον κόσμο που ζούνε τα όνειρα και οι ελπίδες μου. Όταν προσπαθείς ζεις μέσα σ' εκείνον τον κόσμο.

Το είχα προβλέψει, αλλά δε στοιχημάτισα. Είναι μια εξίσωση που δίνει μια καλή προσέγγιση του αποτελέσματος. Εκεί μέσα είδα μόνο ένα πνεύμα αντιλογίας, κυματισμούς της τιμής
Να δούμε τι θα μπορούσαν να πουν κι αυτοί
δεν είναι να εμπιστεύεσαι αυτά που ακούς
Ένα παιχνίδι σκάκι που συνεχίζεται
Μιλάω για τη γραφική παράσταση.
Από παλιά ήμουν καλός στα μαθηματικά, δηλαδή, μέτριος απ' τους καλούς.
Με την εμπειρία τόσα χρόνια να πηγαίνω σε μπακάλικα και σούπερ μάρκετ έγινα καλύτερος.
Δεν είναι φοβερά μαθηματικά, αλλά αν σκεφτείς πως θα φαίνονται σ' ένα μαθηματικό: "Τα λεμόνια είναι κίτρινα και το κίτρινο χρώμα έχει εκείνη την τιμή στο ορατό φάσμα, που έχει να κάνει με την τιμή πώλησης...".