Thursday, August 12, 2010
Άραγε οι άλλοι προσπαθούν περισσότερο; Κάνουν κάτι σαν να εξαφανίζουν τις αρνητικές σκέψεις; Ακριβώς εδώ κάνω την παρατήρηση ότι πιστεύω ότι υπάρχει ο κόσμος που αντιλαμβάνομαι και νομίζω ότι μέσα απ' αυτόν πρέπει να βρω το δρόμο μου. Δεν ξέρω ότι υπάρχει και ένας κόσμος που δε βλέπω αλλά είναι ο μόνος κόσμος που έχει σημασία. Δεν εννοώ πνευματιστικές αναζητήσεις αλλά τον κόσμο που ζούνε τα όνειρα και οι ελπίδες μου. Όταν προσπαθείς ζεις μέσα σ' εκείνον τον κόσμο.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Αυτό σηκώνει τσιγάρο. Ένας φίλος μου, προχτές που πήγαμε στην έκθεση, μου είπε και πρόσεξα ότι τα μοντέλα του Toulouse Lautrec κάνουν αλληθωρίες. Το θεωρούσε προφανώς ως εκ των ουκ άνευ, θα σ' άρεσε απ' ότι καταλαβαίνω. Δεν μπορώ να δω την εικόνα των ρωγμών στο μυαλό μου, θα προσπαθήσω να δω τον κόσμο με το δικό σου ιδανικό για λίγο. Καμμιά φορά τα σχήματα μου μιλάνε, έχουν κάποιο νόημα και θέλω να ψάξω μέσα στη μνήμη μου να το βρω. Νομίζω ότι όλα είναι στη μνήμη μου. Και να ένας ωραίος αντιπαραλληλισμός: Να είσαι τεχνητός, μια ψευδαίσθηση και να είσαι ζωντανός, κάτι προανασκοπικό.
Post a Comment