tag:blogger.com,1999:blog-37252459528400173932024-03-13T23:02:10.084-07:00JohnMarJohmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.comBlogger78125tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-9992682074087380042013-04-18T18:43:00.001-07:002013-04-18T18:43:40.351-07:00Βία Παρ' όλη την επιδεξιότητά μου στην επιλογή, άφησα έξω πράγματα που δεν έπρεπε. Είναι όσα αφορούν τη βία, κυρίως. Δεν είναι αργά όμως, αν ασχοληθώ, σε λίγο καιρό θα τη βυθομετρήσω. Νομίζω ότι το πιο σημαντικό κομάτι της είναι αυτή που υφίσταμαι απ' τον ίδιο μου τον εαυτό. Από το πόσο καταπιέζεται η επιθυμία μου να πετάξω, να τραγουδήσω, να μοιραστώ στιγμές, να γίνω καλύτερος, να μπορώ να πειθαρχώ όταν το θέλω.
Νιώθω σαν να απευθύνομι στον λάθος άνθρωπο/ Θα πρέπει να ανεβείτε στον τρίτο όροφο, γραφείο διακόσια δεκατρία. Το θάρρος δείχνει πόσο μπορείς να συνδυάσεις τη δύναμη με την εξυπνάδα. Με μια ματιά είναι τελείως ανόμοια και ασύνδετα. Μπορούμε να δούμε γλαφυρά ότι η λογική εδώ δεν μπορεί να βοηθήσει. Δηλαδή, καθώς κινούμαστε προς την αυτοεκπλήρωση, απομακρυνόμαστε απ' τη λογική. Είναι σαν τις βοηθητικές ρόδες στο ποδήλατο. Βοηθάει τους ανώριμους να βγαίνουν από δύσκολες καταστάσεις.
Το πιο προχωρημένο είναι να γυρνάς και το άλλο μάγουλο. Νομίζω ότι το εφάμοζα αρκετά, αλλά ασυνείδητα.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-19876748898548559452013-04-12T17:25:00.002-07:002013-04-12T17:25:59.607-07:00Παράλληλες πραγματικότητες...Τόση εντύπωση μου έκανε ότι μπορώ να πιστέψω κάποιες συσχετίσεις, ενώ άλλες όχι. Σαν να παίρνεις κάποιον τηλέφωνο και να τον ρωτάς κάτι που είπε και δεν το κατάλαβες ακριβώς-και αυτός σου το ξεκαθαρίζει. Θα μπορούσες να τον ρωτήσεις, ακόμη, αν θέλει να το διασκεβάσει τώρα που είχε καιρό να το σκεφτεί, θα είχε κάθε δικαίωμα, μπορείς να φέρνεις αντιρρήσεις ακόμη και στον εαυτό σου, καθώς κανείς δεν είναι τέλειος και δεν κατέχει την πλήρη αλήθεια. Μπορεί να υπάρχει κάτι που παρέβλεψε την πρώτη φορά. Άνθρωποι είμαστε.
Τελικά βγαίνει κάποιο νόημα που συχνά μέσα του περιέχει και μια θέση για εσένα. Πόσο πολύτιμοι είναι οι φίλοι, σου επιτρέπουν μια θέαση του εαυτού σου, ένα αντικαθρέφτισμα από παράξενες καινούριες γωνίες.
Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-38726728520575636562011-03-07T03:06:00.000-08:002011-03-07T03:58:33.486-08:00ΧαμόγελοΗ αντανάκλαση ζωικού ενστίκτου, γρήγορες κινήσεις αιλουροειδούς λέγοντας ανέκδοτα στη στάση υπερβολικά σαλιαρίσματα κανονικό σαλιγκάρι ανυπεράσπιστο στις παιδικές επιθέσεις μου για να έρθω να πω ότι είμαι κάποιος που αναλύει διωκόμενος απ' το προκείμενο αλλά πάντα κάτι μένει και ανακατεύεται με τον καφέ.<br /> Η αντανάκλαση επιστρέφει γιατί υπενθυμίζει ότι κάποιοι είναι λιγότερο τυχεροί και είναι ένας δρόμος προς το βάθος που ανοίγει σαν κινηματογράφος όπου όλες οι ταινίες είναι αληθινές. Πραγματικά μια απέραντη σκηνή, σαν την ταινία Επάγγελμα Ρεπόρτερ του Μικελάντζελο Αντονιόνι.<br /> Η αντανάκλαση δείχνει την απόσταση απ' αυτό που πιστεύω σε σχέση μ' αυτό που είμαι στα μάτια της σοβαρότητας. Υπάρχουν λόγοι που κάνω ότι κάνω, κάνω ότι μπορώ που άλλες φορές είναι καλό, άλλες λιγότερο απ' όσο θα μπορούσα γιατί κάτι δεν βλέπω, κάτι με κάνει να αποστρέφω το βλέμμα και άλλες φορές υπερβάλω κι ενοχλώ.<br /> Ρίχνω ένα ειλικρινές χαμόγελο στην αντανάκλασή μου. Δεν ξέρω ακριβώς ποιος είσαι αλλά υποθέτω ότι θα πρέπει να είσαι καλός. Μετά η εικόνα μου αντηχεί εδώ κι εκεί μέσα στον κόσμο ενώ τη βλέπω στα μάτια των άλλων και πλουτίζει ανταλλάσσοντας σχέδια και νοοτροπίες.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-74985760747248245062011-02-27T05:15:00.000-08:002011-02-27T05:24:49.448-08:00<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4FPWi7XA7EK7CcvtHSHW7DJ9QNkLTR7IC9iIBwjpxMGxMc9DXpRDpGNPLbsXkrE4NCsUBvMUBdzlMfbJ4er_UACcakceaN2HxmfDmHAXLI_Qj5NZSjw5WrwNVfCgHGvqb3Zh_ZXkmsIUT/s1600/27022011400.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4FPWi7XA7EK7CcvtHSHW7DJ9QNkLTR7IC9iIBwjpxMGxMc9DXpRDpGNPLbsXkrE4NCsUBvMUBdzlMfbJ4er_UACcakceaN2HxmfDmHAXLI_Qj5NZSjw5WrwNVfCgHGvqb3Zh_ZXkmsIUT/s400/27022011400.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5578359548082949442" /></a>Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-20182144342111460762011-02-04T10:03:00.000-08:002011-02-04T10:04:20.271-08:00Μεγάλα βήματαΠόσο καινούριοι είναι οι άνθρωποι που υπάρχουν; ο καθένας μας γνωρίζει ένα αριθμό, αλλά θέλω να πω ότι νομίζω ότι μοιάζω με τους προγόνους μου. Μου παρουσιάζεται σαν πολύ πιθανό όλα να είναι μια παράσταση που οι ηθοποιοί φοράνε μάσκες και κάθε τόσο κάποιοι πάνε στα παρασκήνια και άλλοι παίρνουν τη θέση τους, χωρίς να υπάρχει μεγάλη διαφορά στο ρεπερτόριο. Μου χρειάζεται αυτή η γνώση; είναι απλά μια υπόθεση και ένα παράδειγμα από τον τρόπο σκέψης μου, κάποιες στιγμές. Είναι στο πλαίσιο ότι πρέπει πια να κάνω μεγάλα βήματα καθώς κινούμαι μέσα στον κόσμο. Αυτό απαιτεί μια υψηλότερη γνώση, γιατί δεν μπορείς να κινείσαι στο κενό. Βλέπεις ένα μονοπάτι, ό,τι είναι κάπως στέρεο είναι σίγουρα το επόμενο βήμα. Το μεγαλύτερο μέρος των βεβαιοτήτων προέρχεται από τη θρησκεία. Από αυτά που έχεις εσωτερικεύσει και καθορίζουν τη συμπεριφορά σου. Αλλά δε βρισκόμαστε πάντα στις εσχατιές της ύπαρξης, είναι ένα σωρό μικροπράγματα που πρέπει να συντελεστούν στο άμεσο περιβάλλον μας και που δεν υπάρχει άμεση απάντηση μέσα από αυτά που ξέρουμε. Έτσι, φτιάχνεις κι ο ίδιος μια θεωρία, που τελειοποιείται κάθε στιγμή που βυθίζεσαι ταυτόχρονα στον εγωισμό και την παραίτηση. Μπορείς να έχεις κάποιο ποσοστό ακρίβειας στην ενασχόληση σου με τις λεπτομέρειες και κάποιο πλάτος αντίληψης για να προσεγγίσεις τα μεγάλα θέματα.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-29951933552590410452010-12-27T12:12:00.000-08:002010-12-27T12:13:18.489-08:00Ελάχιστο(Get well soon)Μια ακρίδα ήταν στο δωμάτιό μου μόλις μπήκα και πέταξε κατευθείαν πάνω μου. Χέι, θέλεις να γίνουμε φίλοι; Δε γίνεται απάντησα, είσαι ακρίδα και είμαι άνθρωπος και την ξεφορτώθηκα. Πως γίνεσαι φίλος με κάποιον; μετά από κάποιο καιρό η ζωή σε πετάει στην ίδια ακτή. Ψάχνετε για το ίδιο πάρτυ αλλά δεν υπάρχει, δεν υπάρχει τίποτα εκτός από αλκοόλ και τσιγάρα και άδειες νύχτες και μια ελάχιστη συζήτηση για να περιορίσει τις απώλειες. Συνεχίζετε να περπατάτε απ' το ένα παρακμιακό μπαράκι στο άλλο και αν μπορεί να γκρεμιστεί κάτι το γκρεμίζετε για να μην υπάρχουν οι αυταπάτες που συντηρούσαν μια μετριότητα. Τίποτα δε λείπει, αν οτιδήποτε, όλα είναι καλύτερα από την αρωματισμένη παστίλια του καθωσπρεπισμού. Όλη αυτή η επιφανειακή πεζότητα είναι σπίτι για τη σκηνή της πιο εξαίσιας βίωσης της ζωής που υπάρχει και που κανένας δεν έχει περιγράψει ακόμη, μέχρι τώρα. Η πλήρης εννόηση του δράματος ξετυλίγεται δίπλα από τη σήψη, κατρακυλάει κάτω από τις φλέβες που δίνουν ζωή στις πιο στοιχειώδεις συνευρέσεις της φυσικής έκφρασης με την παρουσία ενός ιθύνοντα νου που καθιστά κάθε στιγμή μοναδική και αναπόφευκτη και απαραίτητη. Που να το ήξερα ότι όλα όσα έζησα είναι κατεγραμμένα σε μια μνήμη που έβλεπε το αληθινό νόημα και κάθε χτύπο της καρδιάς μου, κάθε κρυφή επιθυμία και ελπίδα και μικρότητα και ιδέα.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-19184425994871072972010-11-04T15:54:00.000-07:002010-11-04T16:26:17.329-07:00Μια άλλη άβολη αλήθεια είναι ότι χρειάζεται να περάσεις απ' όλα τα γεγονότα που δεν κατάλαβες όταν συνέβαιναν αλλά στη συνέχεια τα κατάλαβες όταν τα επανέφερες στη μνήμη σου. Ναι, πάλι ανασκάλευα το παρελθόν μου. Θα το πω απ' την αρχή πως ίσως η ζωή μου τώρα να είναι τιποτένια. Δεν έχω γυναίκα και είμαι δουλειά-σπίτι έξι μέρες την εβδομάδα. Αλλά για 'μένα έχει αξία. Και κάποιες μέρες μπορούν να προκαλέσουν διαφόρων ειδών εκστάσεις. Μπορεί ακόμη και κάτι τέτοιο να είναι μια ξεπεσμένη και παρακμιακή αίσθηση ότι το αφήνω να συμβεί. Αλλά αυτή η παρακμή και μαλθακότητα είναι και δύναμη γιατί είναι κάτι που μπορώ να το αισθανθώ με καθαρότητα και να ξέρω σε ποιο σημείο πάνω στην κλίμακα της αυθεντικότητας βρίσκομαι. Όταν, έτσι, φαίνεται ότι είμαι σε τόσο χαμηλό επίπεδο η ίδια η δύναμη της ζωής πρέπει να επέμβει και να δώσει αξία σε όλη την εμπειρία. Μια άνωθεν επέμβαση, στοιχειακή. Ο έρωτας, η φυλαχθείσα ερωτική συγκίνηση. Πάντα όλα κινούνται τόσο γρήγορα ώστε ένα βλεφάρισμα να είναι η διαφορά από την πλήρη απαξίωση της εμπειρίας μέχρι την πλήρη ένωση με αυτή.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-56483926253105470422010-10-23T12:20:00.001-07:002010-10-23T12:21:09.078-07:00(Απόσπασμα)<br />Πρέπει να παρατηρήσει, πάντως, κάποιος, ότι πιο σημαντικά είναι εκείνα που δε λέω. Δε διεκδικώ δάφνες επειδή αφήνω πράγματα έξω από το ρεπερτόριό μου. Απλά θέλω να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι καλό, μέσα στα πλαίσια που κινούμαι, να κάνω λόγο για μορφές που υπερβαίνουν τα όρια του ήρωα που σχηματίζω. Δεν είναι κακό. Ίσως παρακάτω να μιλήσω για τα πάντα, να βρω τον τρόπο. Αλλά είναι φανερό ότι αν συμβεί αυτό, θα είναι κάτι σημαντικό, θα έχω αλλάξει εγώ ο ίδιος που γράφω και όχι ο ήρωάς μου.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-65975119337671052962010-10-13T14:22:00.000-07:002010-10-13T15:00:32.832-07:00Γαργαλιστική αίσθηση μεθυσιού. Ένας άντρας με πεποίθηση στους τρόπους του και πομπώδη ομιλία και μια γυναίκα με γατίσιο βλέμμα και θάρρος κι εγώ, σαν ήρωες σε εκείνο το κινέζικο παραμύθι που δοκιμάζουν τους καρπούς της γνώσης. Φίλοι, αγάπη. Όταν τα πράγματα άλλαξαν νόμιζα ότι θα άλλαζε και η αγάπη. Αλλά έμεινε ίδια και όλα άλλαξαν γύρω της.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-32100388809992548892010-09-30T13:28:00.000-07:002010-10-13T04:55:31.514-07:00Φαντάζομαι το έξω, τη νύχτα, το πόσα πάρτι θα υπάρχουν απόψε. Ενώ θα το ήθελα, δεν είμαι καλεσμένος σε κανένα: Μεγάλη αναποδιά. Θα διαλογιστώ γι' αυτό.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-18791210058260619582010-09-30T13:16:00.000-07:002010-09-30T13:28:25.653-07:00(Απόσπασμα)<br />Κυριαρχεί σ' εμένα μια αίσθηση της ιστορίας. Όλα αυτά που είμαι με ακολουθούν πάντα, πρέπει να φαίνεται η ομοιότητα του πριν με το τώρα. Αυτό, προσαρμοσμένο στο μέγεθος κάθε στιγμής, σημαίνει ότι αυτό που λες πρέπει να έχει σχέση με το ακριβώς προηγούμενο. Μπορεί κάποιος να έχει μια διάνοια που να κάνει τους πιο απίθανους συνειρμούς. Η ύπαρξη αυτής της διάνοιας είναι η συγκολλητική ύλη καθώς λιώνει πάνω στα δημιουργήματά της μέχρι την ανυπαρξία. Είναι κάτι το αφηρημένο, μια καλλιτεχνική φόρμα. Υπήρχε συνέπεια; Υπήρχε συνέχεια στο χρόνο; Δε συμβαδίζει με τους νόμους της λογικής αλλά επωφελούμαστε από την αυθεντικότητά του και απ' το πόσο έντεχνο είναι. Οι συμβάσεις φτιάχνονται στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή. Εγώ, η τέχνη μου θέλω να κινείται εκεί. Αλλά, πολύ εύκολα μπορεί να νοηθεί τέχνη, μα και οτιδήποτε επικοινωνία, σε κάποιο υψηλότερο επίπεδο.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-15921114857231460562010-09-30T12:56:00.000-07:002010-09-30T13:01:30.077-07:00Κάπου τίθεται το ερώτημα: Εσύ τι έχεις...κάνει; Μετά από κάποια ηλικία είναι κάπως σημαντικό. Κάποιος διαβάζει οικονομικές εφημερίδες. Άλλος, μπορεί να δει μια ολόκληρη ταινία της ΕΤ3. Επιτεύγματα. Κάτω απ' όλα, να εκτελείς τους ρόλους που σε βάζει η κοινωνία με πειστικότητα. Με πουστηκότητα.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-46413243459486800862010-09-21T15:14:00.000-07:002010-09-21T15:20:04.658-07:00Πιστεύω ότι δεν πρέπει να παγιδευόμαστε, αφού υπήρξαμε και κατανοήσαμε τόσα πράγματα, ποίηση, τις τιμές της βενζίνης, μπύρα, λοιπόν, που είναι όλα αυτά τώρα; Όμως όλοι τα πέρασαν αυτά και δεν κάνουν κι έτσι. You know? Είναι σε μια απαστράπτουσα στιγμή που ενώνονται και διασπείρονται όλα.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-10440276569124286002010-08-25T13:09:00.000-07:002010-08-25T13:17:55.231-07:00Η πρώτη κίνηση που κάνω είναι προς την αναυθεντικότητα. Έτσι δεν κάνουμε τίποτα. Η εναλλακτική είναι κάτι δύσκολο, προορισμένο για άξιους ανθρώπους, που πολεμάνε στη ζωή τους, με την ατυχία, με την αδιαφορία, με την ηλιθιότητα και οτιδήποτε μπορεί να σταθεί ανάμεσα σε αυτούς και το στόχο τους.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-61662243970298627872010-08-20T18:21:00.000-07:002010-08-20T18:24:27.417-07:00Δεν πρέπει ποτέ ν' απογοητεύεσαι, είσαι κι εσύ ένας κυνηγός του απόλυτου, το οποίο είναι εκεί πέρα και περιμένει. Το γράψιμο είναι μια ελάχιστη σχηματοποίηση, προσεγγίζει το απόλυτο με αυτόν τον τρόπο: δια της γειτνιάσεως.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-38308429249309685932010-08-12T16:26:00.000-07:002010-08-12T16:33:28.639-07:00Άραγε οι άλλοι προσπαθούν περισσότερο; Κάνουν κάτι σαν να εξαφανίζουν τις αρνητικές σκέψεις; Ακριβώς εδώ κάνω την παρατήρηση ότι πιστεύω ότι υπάρχει ο κόσμος που αντιλαμβάνομαι και νομίζω ότι μέσα απ' αυτόν πρέπει να βρω το δρόμο μου. Δεν ξέρω ότι υπάρχει και ένας κόσμος που δε βλέπω αλλά είναι ο μόνος κόσμος που έχει σημασία. Δεν εννοώ πνευματιστικές αναζητήσεις αλλά τον κόσμο που ζούνε τα όνειρα και οι ελπίδες μου. Όταν προσπαθείς ζεις μέσα σ' εκείνον τον κόσμο.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-12149432078667877832010-08-04T18:25:00.000-07:002010-08-04T18:36:43.327-07:00Το είχα προβλέψει, αλλά δε στοιχημάτισα. Είναι μια εξίσωση που δίνει μια καλή προσέγγιση του αποτελέσματος. Εκεί μέσα είδα μόνο ένα πνεύμα αντιλογίας, κυματισμούς της τιμής<br />Να δούμε τι θα μπορούσαν να πουν κι αυτοί<br />δεν είναι να εμπιστεύεσαι αυτά που ακούς<br />Ένα παιχνίδι σκάκι που συνεχίζεται<br />Μιλάω για τη γραφική παράσταση.<br />Από παλιά ήμουν καλός στα μαθηματικά, δηλαδή, μέτριος απ' τους καλούς.<br />Με την εμπειρία τόσα χρόνια να πηγαίνω σε μπακάλικα και σούπερ μάρκετ έγινα καλύτερος.<br />Δεν είναι φοβερά μαθηματικά, αλλά αν σκεφτείς πως θα φαίνονται σ' ένα μαθηματικό: "Τα λεμόνια είναι κίτρινα και το κίτρινο χρώμα έχει εκείνη την τιμή στο ορατό φάσμα, που έχει να κάνει με την τιμή πώλησης...".Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-33011904013061296132010-07-20T14:03:00.000-07:002010-07-20T14:04:28.237-07:00Πίνω καλιμότσο με ρετσίνα και για μια ακόμη φορά αναρωτιέμαι σε ποιους απευθύνομαι. Τα πράγματα που έχουν συντρέξει μεταξύ εμού και κάποιων τραγουδιστών, εξ’ αποστάσεως. Είναι περίεργο, αυτές τις μέρες έχω γυρίσει πίσω στην εποχή που δεν υπήρχε τηλεόραση, στο δέκατο ένατο αιώνα και πριν. Δηλαδή, όπως θα ήταν τότε αν είχαν internet. Και πάγο σε κύβους. Με λίγα λόγια, η τηλεόραση παίζει αηδίες όλη μέρα. Αλληγορίες και αμφισημίες κλυδωνίζουν την πίστη στον εαυτό μου, γιατί δεν μπορώ να παρακολουθήσω τις εξελίξεις στους τομείς που κυριαρχεί όλη αυτή η πολυπλοκότητα. Μετά, συναντάς έναν άγνωστο στο δρόμο και σε ρωτάει για μια διεύθυνση και μεταμορφώνεσαι σε 5χρονο που παίζει με τους συμμαθητές του. <br />Οι επείγουσες ανάγκες μια κοινωνικής τάξης οδηγούν τις εξελίξεις και κατά τ’ άλλα χορεύεις κάθε μέρα με το είδωλό σου στον καθρέφτη, υπό τους ήχους μιας όπερας που μόλις ακούγεται.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-44748918133688705492010-07-13T12:56:00.000-07:002010-07-13T13:13:05.625-07:00Είναι γεγονός ότι δεν μου αρέσει καν η φαντασία. Απλά δεν έχω βρει κάποια χρησιμότητα γι' αυτή στη ζωή μου. Είναι αστείο πως εισβάλει καμιά φορά και είναι ευχάριστο. Επίσης, όταν φαντασιώνομαι είναι ωραία. Και μάλλον αυτό είναι το ζήτημα, απλά φαντασιώνομαι συνήθως, δε φαντάζομαι, κατά τ' άλλα, αυτά που μου προσπορίζει η όραση και γενικά οι αισθήσεις, μου είναι αρκετά. Ίσως η φαντασιακή διάσταση να είναι ενσωματωμένη, σε 'μένα, στη θέαση, που έχω, του κόσμου. Και είμαι σχεδόν ευχαριστημένος.<br />Ένα ζήτημα είναι, βέβαια, και οι επιθυμίες. Αλλά, δεν ξέρω, νομίζω ότι τις προσαρμόζεις μέσα στα όρια του δυνατού, συν κάτι παραπάνω. Γενικά, είμαι ένας πρωτόγονος και η μόνη στιγμή που αλλάζω είναι όταν δουλεύω. Έχω στο μυαλό μου, όμως, και το επιπρόσθετο περιεχόμενο κάθε έννοιας, γεμισμένο απ' την ιστορία. Αυτό είναι ταυτόχρονα φυλακή και ελευθερία, ψεύδος και αλήθεια. Η αρχή της απροδιοριστίας ισχύει και για τη συνείδηση, αλλά ίσως είναι πιο πολύπλοκο. Αν εξορίσουμε την εικόνα, μπορούμε να είμαστε μόνο ενέργεια, μικρές παλλόμενες χορδές που καθιστούν οτιδήποτε υπαρκτό.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-27222284137137150152010-06-08T13:40:00.000-07:002010-06-08T14:20:07.652-07:00Πολλά θέματα για συζήτηση. Μπορούμε να πούμε ότι τη ζωή είναι μια τέχνη να τη ζεις. Όλα συμβαίνουν τόσο γρήγορα για να τα συγκρατήσεις. Μπορείς να κάνεις μερικές νόμιμες αφαιρέσεις. Αφαιρέσεις, μετά απ' αυτή τη λέξη όλα φαίνονται ανοιχτά, υπάρχει ένα πεδίο δράσης. Αρχίζω και παρατηρώ τα πράγματα απ' την αρχή. Με μια καινούρια ματιά εμφανίζεται πάλι ο παλιός κόσμος. Άλλη μια περίπτωση που είμαι μόνος απέναντι στον κόσμο. Έχω συναίσθηση της δύναμής μου, όση είναι, και ένα σωρό δυνατότητες. Ιδού η Ρόδος...Τέτοιες συνειδητοποιήσεις μοιάζουν με βήματα πίσω, είχαμε φτάσει στο επίπεδο να είμαστε έξω απ' τον εαυτό μας, σαν μια μεταβλητή, ανακατεμένοι με τα πράγματα, όμως κάπως σιωπηλοί. Μπερδεμένοι από λεπτές ουσίες μέσα στα πράγματα, μέσα στις λέξεις. Νομίζω ότι άκουσα "τι είναι το γίγνεσθαι για 'σένα;". Θέλω ν' απαντήσω, αλλά ήδη η ερώτηση είναι στο παρελθόν και η απάντηση μαζί, ίσως. Αν πω κάτι θα είναι το σημαίνον και μπορεί να φέρει το σημαινόμενο τόσο κοντά. Λέω: Αγάπη. Ξαφνικά με κατακλύζει ο έρωτας και πάλι θα πω ότι δεν είμαι μόνος, απλά οι λέξεις είναι φτωχή παρέα, αλλά πόσο δυνατά συναισθήματα μπορούν να προξενήσουν και να προξενέψουν. Έχετε παρατηρήσει πόσο προσεκτικά ακούμε τις συζητήσεις όταν δεν μας παρατηρούν; Έχουμε πετάξει με τις λέξεις και έχουμε προσγειωθεί με αυτές. Θέλω να τις περιφρονήσω, αλλά είναι τόσο δυνατές, αν και άυλες, σε σχέση με 'μένα.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-80483709504411991612010-05-17T11:59:00.000-07:002010-05-17T12:19:48.872-07:00Σ' αυτό το αντίσκοινο φυσιγμένοι, πολύχρωμο, με ριγέ μοτίβα και ρόμβους. Πρέπει να αντέχει τους ανέμους και να συνεχίσει να υψώνεται, περικόπτοντας τη θέα αλλά δημιουργώντας μυστήριο. Όσοι μπαίνουν μέσα έχουν να θαυμάσουν πολλά πράγματα. Αλλά πρέπει να βγάλεις εισιτήριο.<br /> Το τσίρκο ήρθε κυρίες και κύριοι. Παρελαύνουν στο δρόμο, διαλαλώντας την τέχνη τους. Διασκεδαστές από άλλες χώρες, άγνωστοι στο γούστο μας και στο ταμπεραμέντο μας. Όμως έχουν θαυμαστές ικανότητες. Ετοιμαστείτε για ένα θέαμα που δεν έχετε ξαναδεί. Για όσους αγαπάνε το καινούριο και έχουν την αίσθηση της περιπέτειας. Δε θα πιστεύετε στα μάτια σας. <br /> Η οικογένεια μου, άφταστοι ακροβάτες των λέξεων και των συναισθημάτων. Θεαματικοί και ριψοκίνδυνοι. Από παλιά οικογένεια διασκεδαστών. Είναι τα αστέρια της παράστασης, με όλη την έννοια της λέξης.<br /> Ο Γιάννης μπαίνει ζογκλάροντας τη δυνατότητα για ειρμό ή μάλλον για οίστρο. Σκάβει το κενό ανάμεσα στα διαδοχικά μπαλάκια και δημιουργεί σχήματα στο χώρο. Γεμάτα από σοφία από την ανατολή και απ' τη δύση. <br /> Νιώθω την αναπνοή σας ν' αλλάζει καθώς ζητάτε περισσότερα. Τώρα, απαγγέλλει Καβάφη ταυτόχρονα: "Κι αν φτωχική βρεις την Ιθάκη, σου χάρισε όμως το ωραίο ταξίδι". ΚλπJohmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-79400283992763142162010-05-07T14:23:00.001-07:002010-05-07T14:23:56.367-07:00Ίσως αν καθόμασταν να σκεφτούμε, να βρίσκαμε μια λύση, οπότε υπάρχει χώρος για σκέψη, αλλά σπαταλιέται σε άτομα που δεν μπορούν να δράσουν, είναι ένας φαύλος κύκλος. Μαθαίνεις να αποζητάς την ησυχία και μετά αναρωτιέσαι γιατί γίνονται όλ’ αυτά . Ονειρεύεσαι μάχες, αυτό δεν άλλαξε, αλλά είναι μόνο για τις εγωιστικές επιδιώξεις σου, θέλεις να σώσεις τον κόσμο, πάντα όμως για να κερδίσεις κάτι, πάντα είσαι μόνος γιατί το πιο δύσκολο είναι να δεις τον άλλο, δεν μπορείς να ανοιχτείς στους πιο κοντινούς σου ανθρώπους, πώς να πραγματοποιηθεί η επανάσταση; Επειδή αυτό δεν γίνεται, οι επαναστάσεις πηδούσαν το εμπόδιο της διαπροσωπικής επικοινωνίας, αναγάγοντας τα πάντα σε διακηρύξεις απώτατων σκοπών. Τα πιο σημαντικά πράγματα δεν τα διδασκόμαστε, γιατί είναι αυτά που διατηρούν τα προνόμια των υψηλότερων τάξεων. Αυτό που επιζητούσα εγώ όταν ήμουν πιο μικρός ήταν να μην υπάρχει επιτήδευση. Τα μικρά σφάλματα από την παράλειψη των συμβατικών όρων της ευγένειας μας ενοχλούν πιο πολύ απ’ τη μοναξιά και τη μιζέρια της ζωής στην πόλη, είναι γελοίο. Ενώ είναι μόνο αντανάκλαση του συστήματος εξουσίας.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-4580135987958935642010-04-23T16:44:00.000-07:002010-04-23T16:59:20.762-07:00Ο μεγάλος άγνωστος αντικείμενο χλευασμού κατακερματισμένος αλλιώτικος απ' τους άλλους επιμένοντας σ' αυτό παρά τα φαινόμενα που κατασπαράζουν το συκώτι μου σαν του Προμηθέα αλλά τι τα θέλεις αυτά και η ζωή δεν έχει χώρο πια για να συμβεί, έχει γίνει κάτι κάθετο. Μετά απ' αυτή τη συνειδητοποίηση γίνομαι ικέτης σε κάποιο ναό του Απόλλωνα προσφέροντας δώρα, αλλά γιατί το είπα αυτό; ο χριστιανικός Θεός είναι μεγάλος και τον ακολουθώ τυφλά έξι μέρες, την Κυριακή συντροφεύω κατόχους μαχαιρόδοντων τίγρεων ή έστω της Βεγγάλης, πίτσες σε ένα διαμέρισμα με αρκετό φως για ζωγράφους ή σχεδιαστές κόμιξ, μια νόμιμη αφαίρεση και βγάζοντας τα ρούχα μας είναι ήδη μια ληστεία κάτω απ' την υποψία των αστυνομικών, ο κλέφτης είμαι εγώ σε τόσες περιπτώσεις με νομιμόφρονες πολίτες με λεπτούς τρόπους και υπέροχο στυλ που με αποκοιμίζει ζαρώνοντας δίπλα στο κομοδίνο που τα νερά του ξύλου θυμίζουν πίνακες του Μπλέικ, οπότε υπήρξαν κι άλλοι οραματιστές, δεν είναι μόνο η φτώχεια που τους κάνει, όμως οι περισσότεροι ανήκουν κάπου με μια αρχαία έννοια υποταγής νομιμοποιώντας τα ρεψίματά τους, σε λίγο θα σωθεί η αίσθηση της έκπληξης, αλλά τίποτα δεν θα έχει αλλάξει, θα με προσφωνούν "φίλε" δίνοντάς μου τόση συγκρατημένη χαρά, ξηροί καρποί και Ballantines, γέλιο αμηχανίας, το μυστήριο της γυναίκας και της γης, αυτού του χώματος που μυρίζει τόσο ωραία.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-52891857404415109432010-04-14T13:19:00.000-07:002010-04-14T13:39:28.248-07:00Δεν πειράζει να επαναλαμβάνεσαι. Αν σε βολεύει να εκφράζεσαι μ' αυτόν τον τρόπο, είναι καλό. Άλλωστε δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι δύο φορές. Ίσως το καθετί να προσεγγίζει τη μονάδα και τι πιο εύκολο, παρά διαιρούμενο με τον εαυτό του. Φυσικά, ο εαυτός δεν είναι δυνατόν να προσεγγιστεί ακριβώς, αλλά πρέπει να προσεγγιστεί όσο καλύτερα γίνεται. Κάθε στιγμή, μέσα στη ροή του γίγνεσθαι γινόμαστε πολύπλοκοι, ενώ όταν σκεφτόμαστε γινόμαστε κάτι απλό, ένα συναίσθημα, συνήθως ή μια λέξη (και μοιάζουμε στο παρουσιαστικό να έχουμε γίνει όλο μύτη ή όλο μέτωπο, όπως παρατηρούσε ο Όσκαρ Γουάιλντ).<br />Μπορείς να φτάσεις στη φράση: "Αγαπώ κάποια άλλη". Σπάνια μπορείς να το εκστομίσεις. Συνήθως λες: "Υπάρχει ασυμφωνία χαρακτήρων" ή "Την αγαπάω αλλά δεν είμαι ερωτευμένος μαζί της". <br />Κάπως κυνικός σήμερα. Decided to bust a move.<br />Το να φτάσεις στη σκέψη "αγαπώ κάποια άλλη" είναι μια αντανάκλαση από μια ανώτερη σφαίρα ύπαρξης και είναι τότε που μπορούμε να σκεφτούμε την ύπαρξη του απόλυτου και που χειριζόμαστε πολλές απόλυτες έννοιες. Θυμάμαι τον Μπάρροουζ που έλεγε: "Πως θα μάθετε να χειρίζεστε διαστημόπλοιο, αν δεν τα καταφέρνετε με τα απλά πράγματα;". Πως θα μάθεις ν' αγαπάς, αν δε μάθεις να είσαι ειλικρινής;Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3725245952840017393.post-8387835190708923912010-04-05T15:12:00.000-07:002010-04-05T15:39:13.264-07:00Κάποτε αρχίζεις ν' αναρωτιέσαι για πράγματα που παλιότερα δεν το έκανες. Ας πούμε, για το που μπορείς να φορέσεις πουκάμισο με στρογγυλό γιακά. Αν θα ήταν καλό να ήταν καλύτεροι οι τρόποι σου, σε κάθε περίσταση. Δεν εννοώ σαν εναλλακτική να φέρεσαι σαν αλήτης, αλλά, απλά, να μη σε ένοιαζε, ας πούμε η όλη επιτήδευση. Γύρω από τέτοια πράγματα γυρνάει η σκέψη μου. Σαν παίκτης του μπιλιάρδου που σκέφτεται τις επόμενες κινήσεις του. Θα μπορούσα να πω του σκάκι, αλλά δεν είναι το ίδιο.<br />Ποιες οι διαφορές ανάμεσα στο μπιλιάρδο και το σκάκι; Και τα δύο μαζί καταλαμβάνουν ένα μεγάλο χώρο των πιθανών ειδών παιγνίων που υπάρχουν. Το μπιλιάρδο παίζει με τους νόμους της κίνησης, των μετατοπίσεων, των συγκρούσεων, συγχρονισμός χεριού-ματιού. Το σκάκι, αν κι έχει να κάνει με κινήσεις, οι αλληλοσυσχετίσεις που επιφέρουν τα πιόνια, βασίζονται σε άλλου είδους συμβάσεις, η δύναμή τους δεν είναι η κινητική, αλλά η στρατηγική. Το σκάκι είναι κινήσεις επί χάρτου, ενώ το μπιλιάρδο είναι το τι γίνεται σε κλίμακα 1:1. Η τεχνική του πρώτου βασίζεται στη σκέψη αποκλειστικά, ενώ του δεύτερου είναι και σωματικές δεξιότητες.<br />Είναι όμως και τα δύο κάποιες προσεγγίσεις του τι συμβαίνει όταν η ζωή ξεσπάει, πλησιάζουν όσο γίνεται προς αυτό το άπιαστο και ανεξήγητο παρόν και προσπαθούν να περιγράψουν τις στοιχειακές δυνάμεις της ζωής, μένοντας στις παρυφές μιας άρρητης αλήθειας. Έτσι, τα παιχνίδια είναι ένας τρόπος να βελτιώσεις την κατανόηση που έχεις για τον κόσμο. Είναι ένα μέσο που σε πάει από το μερικό στο μερικό συν την ενέργεια.<br />Αν αυτή η ενέργεια είναι κατά κύριο λόγο ο χρόνος, μπορούμε να επισκοπήσουμε την διαδοχικότητα σαν ένα φορτίο που προστίθεται στη μάζα, καθώς και σε ένα παράγοντα μη υλικό και επιφέρει αλλαγές.<br />Οι βασικές τάσεις του συστήματος, που είναι ο άνθρωπος, η εντροπία κυρίως, δεν αλλάζουν σημαντικά, ώστε να επηρεαστούν οι βασικές μεταβλητές, αλλά ίσως μεταβάλλεται το πεδίο τιμών κάποιων εξισώσεων. Εισάγοντας, ας πούμε, στις λύσεις των συστημάτων εξισώσεων που τρέχουν κατά τη διαδοχικότητα και κάποιες έξω απ' το σύνολο των φυσικών και των πραγματικών αριθμών. Οι περισσότερες απ' αυτές τις αλλαγές συμβαίνουν στη φαντασία μας όταν παίζουμε και όταν μελετούμε. Το πέρασμα από εκεί, στο πεδίο του πραγματικού, έγκειται σε μια μηχανική που δεν έχει ερευνηθεί ακόμη αρκετά, αφού η ίδια η έρευνα είναι ταυτόχρονα το περιεχόμενο της έρευνας. Αυτό το κείμενο θα μπορούσε να είναι μια τέτοια μηχανική, μια, που έχει σαν υλικό το λόγο.Johmarhttp://www.blogger.com/profile/15938062146530671720noreply@blogger.com0