Tuesday, July 13, 2010

Είναι γεγονός ότι δεν μου αρέσει καν η φαντασία. Απλά δεν έχω βρει κάποια χρησιμότητα γι' αυτή στη ζωή μου. Είναι αστείο πως εισβάλει καμιά φορά και είναι ευχάριστο. Επίσης, όταν φαντασιώνομαι είναι ωραία. Και μάλλον αυτό είναι το ζήτημα, απλά φαντασιώνομαι συνήθως, δε φαντάζομαι, κατά τ' άλλα, αυτά που μου προσπορίζει η όραση και γενικά οι αισθήσεις, μου είναι αρκετά. Ίσως η φαντασιακή διάσταση να είναι ενσωματωμένη, σε 'μένα, στη θέαση, που έχω, του κόσμου. Και είμαι σχεδόν ευχαριστημένος.
Ένα ζήτημα είναι, βέβαια, και οι επιθυμίες. Αλλά, δεν ξέρω, νομίζω ότι τις προσαρμόζεις μέσα στα όρια του δυνατού, συν κάτι παραπάνω. Γενικά, είμαι ένας πρωτόγονος και η μόνη στιγμή που αλλάζω είναι όταν δουλεύω. Έχω στο μυαλό μου, όμως, και το επιπρόσθετο περιεχόμενο κάθε έννοιας, γεμισμένο απ' την ιστορία. Αυτό είναι ταυτόχρονα φυλακή και ελευθερία, ψεύδος και αλήθεια. Η αρχή της απροδιοριστίας ισχύει και για τη συνείδηση, αλλά ίσως είναι πιο πολύπλοκο. Αν εξορίσουμε την εικόνα, μπορούμε να είμαστε μόνο ενέργεια, μικρές παλλόμενες χορδές που καθιστούν οτιδήποτε υπαρκτό.

No comments: