Πώς να το εξηγήσω; Δεν είναι ότι χρειάζεται κάτι. Ποτέ δεν είναι αυτό. Αν ήταν έτσι...Κάποτε ήταν, αλλά ούτε καν τότε. Είναι κάτι άλλο. Είναι να αξιοποιείς όλο τον κενό χώρο και χρόνο. Φυσικά, όπως φαίνεται, γενικά, είσαι αναγκασμένος να γίνεις ένα πλάσμα της συνήθειας, είναι στην ανθρώπινη φύση και αυτοί που είναι καλλιτέχνες και μεγαλοφυίες είναι εκ γεννητής. Δεν κουνάνε το δαχτυλάκι τους ή μάλλον το κουνάνε και κάνουν κάτι νόστιμο. Οι υπόλοιποι είναι αναγκασμένοι να μένουν πλάσματα της συνήθειας για να βρούνε εν καιρώ μια εναρμόνιση έστω και σε χαμηλό βαθμό ικανοποίησης. Η εναρμόνιση είναι Καβαφική λέξη. Είναι κάτι που γίνεται ασυνείδητα και είναι αποτέλεσμα της συνήθειας. Είναι φανερό ότι έχω κάποια εναρμόνιση, έχω κατασταλλάξει κάπου, αλλά νιώθω μάλλον παραφωνία ανάμεσα σε άλλες παραφωνίες, τόσο, που αγανακτώ και απελπίζομαι για το γεγονός ότι απλά ασχημαίνουμε τη φύση. Το μεγαλύτερο μυστικό: Κανείς δεν ικανοποιείται με το μέτριο.