(Απόσπασμα)
Κυριαρχεί σ' εμένα μια αίσθηση της ιστορίας. Όλα αυτά που είμαι με ακολουθούν πάντα, πρέπει να φαίνεται η ομοιότητα του πριν με το τώρα. Αυτό, προσαρμοσμένο στο μέγεθος κάθε στιγμής, σημαίνει ότι αυτό που λες πρέπει να έχει σχέση με το ακριβώς προηγούμενο. Μπορεί κάποιος να έχει μια διάνοια που να κάνει τους πιο απίθανους συνειρμούς. Η ύπαρξη αυτής της διάνοιας είναι η συγκολλητική ύλη καθώς λιώνει πάνω στα δημιουργήματά της μέχρι την ανυπαρξία. Είναι κάτι το αφηρημένο, μια καλλιτεχνική φόρμα. Υπήρχε συνέπεια; Υπήρχε συνέχεια στο χρόνο; Δε συμβαδίζει με τους νόμους της λογικής αλλά επωφελούμαστε από την αυθεντικότητά του και απ' το πόσο έντεχνο είναι. Οι συμβάσεις φτιάχνονται στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή. Εγώ, η τέχνη μου θέλω να κινείται εκεί. Αλλά, πολύ εύκολα μπορεί να νοηθεί τέχνη, μα και οτιδήποτε επικοινωνία, σε κάποιο υψηλότερο επίπεδο.