Βία

Παρ' όλη την επιδεξιότητά μου στην επιλογή, άφησα έξω πράγματα που δεν έπρεπε. Είναι όσα αφορούν τη βία, κυρίως. Δεν είναι αργά όμως, αν ασχοληθώ, σε λίγο καιρό θα τη βυθομετρήσω. Νομίζω ότι το πιο σημαντικό κομάτι της είναι αυτή που υφίσταμαι απ' τον ίδιο μου τον εαυτό. Από το πόσο καταπιέζεται η επιθυμία μου να πετάξω, να τραγουδήσω, να μοιραστώ στιγμές, να γίνω καλύτερος, να μπορώ να πειθαρχώ όταν το θέλω. Νιώθω σαν να απευθύνομι στον λάθος άνθρωπο/ Θα πρέπει να ανεβείτε στον τρίτο όροφο, γραφείο διακόσια δεκατρία. Το θάρρος δείχνει πόσο μπορείς να συνδυάσεις τη δύναμη με την εξυπνάδα. Με μια ματιά είναι τελείως ανόμοια και ασύνδετα. Μπορούμε να δούμε γλαφυρά ότι η λογική εδώ δεν μπορεί να βοηθήσει. Δηλαδή, καθώς κινούμαστε προς την αυτοεκπλήρωση, απομακρυνόμαστε απ' τη λογική. Είναι σαν τις βοηθητικές ρόδες στο ποδήλατο. Βοηθάει τους ανώριμους να βγαίνουν από δύσκολες καταστάσεις. Το πιο προχωρημένο είναι να γυρνάς και το άλλο μάγουλο. Νομίζω ότι το εφάμοζα αρκετά, αλλά ασυνείδητα.

Παράλληλες πραγματικότητες

...Τόση εντύπωση μου έκανε ότι μπορώ να πιστέψω κάποιες συσχετίσεις, ενώ άλλες όχι. Σαν να παίρνεις κάποιον τηλέφωνο και να τον ρωτάς κάτι που είπε και δεν το κατάλαβες ακριβώς-και αυτός σου το ξεκαθαρίζει. Θα μπορούσες να τον ρωτήσεις, ακόμη, αν θέλει να το διασκεβάσει τώρα που είχε καιρό να το σκεφτεί, θα είχε κάθε δικαίωμα, μπορείς να φέρνεις αντιρρήσεις ακόμη και στον εαυτό σου, καθώς κανείς δεν είναι τέλειος και δεν κατέχει την πλήρη αλήθεια. Μπορεί να υπάρχει κάτι που παρέβλεψε την πρώτη φορά. Άνθρωποι είμαστε. Τελικά βγαίνει κάποιο νόημα που συχνά μέσα του περιέχει και μια θέση για εσένα. Πόσο πολύτιμοι είναι οι φίλοι, σου επιτρέπουν μια θέαση του εαυτού σου, ένα αντικαθρέφτισμα από παράξενες καινούριες γωνίες.

Χαμόγελο

Η αντανάκλαση ζωικού ενστίκτου, γρήγορες κινήσεις αιλουροειδούς λέγοντας ανέκδοτα στη στάση υπερβολικά σαλιαρίσματα κανονικό σαλιγκάρι ανυπεράσπιστο στις παιδικές επιθέσεις μου για να έρθω να πω ότι είμαι κάποιος που αναλύει διωκόμενος απ' το προκείμενο αλλά πάντα κάτι μένει και ανακατεύεται με τον καφέ.
Η αντανάκλαση επιστρέφει γιατί υπενθυμίζει ότι κάποιοι είναι λιγότερο τυχεροί και είναι ένας δρόμος προς το βάθος που ανοίγει σαν κινηματογράφος όπου όλες οι ταινίες είναι αληθινές. Πραγματικά μια απέραντη σκηνή, σαν την ταινία Επάγγελμα Ρεπόρτερ του Μικελάντζελο Αντονιόνι.
Η αντανάκλαση δείχνει την απόσταση απ' αυτό που πιστεύω σε σχέση μ' αυτό που είμαι στα μάτια της σοβαρότητας. Υπάρχουν λόγοι που κάνω ότι κάνω, κάνω ότι μπορώ που άλλες φορές είναι καλό, άλλες λιγότερο απ' όσο θα μπορούσα γιατί κάτι δεν βλέπω, κάτι με κάνει να αποστρέφω το βλέμμα και άλλες φορές υπερβάλω κι ενοχλώ.
Ρίχνω ένα ειλικρινές χαμόγελο στην αντανάκλασή μου. Δεν ξέρω ακριβώς ποιος είσαι αλλά υποθέτω ότι θα πρέπει να είσαι καλός. Μετά η εικόνα μου αντηχεί εδώ κι εκεί μέσα στον κόσμο ενώ τη βλέπω στα μάτια των άλλων και πλουτίζει ανταλλάσσοντας σχέδια και νοοτροπίες.

Μεγάλα βήματα

Πόσο καινούριοι είναι οι άνθρωποι που υπάρχουν; ο καθένας μας γνωρίζει ένα αριθμό, αλλά θέλω να πω ότι νομίζω ότι μοιάζω με τους προγόνους μου. Μου παρουσιάζεται σαν πολύ πιθανό όλα να είναι μια παράσταση που οι ηθοποιοί φοράνε μάσκες και κάθε τόσο κάποιοι πάνε στα παρασκήνια και άλλοι παίρνουν τη θέση τους, χωρίς να υπάρχει μεγάλη διαφορά στο ρεπερτόριο. Μου χρειάζεται αυτή η γνώση; είναι απλά μια υπόθεση και ένα παράδειγμα από τον τρόπο σκέψης μου, κάποιες στιγμές. Είναι στο πλαίσιο ότι πρέπει πια να κάνω μεγάλα βήματα καθώς κινούμαι μέσα στον κόσμο. Αυτό απαιτεί μια υψηλότερη γνώση, γιατί δεν μπορείς να κινείσαι στο κενό. Βλέπεις ένα μονοπάτι, ό,τι είναι κάπως στέρεο είναι σίγουρα το επόμενο βήμα. Το μεγαλύτερο μέρος των βεβαιοτήτων προέρχεται από τη θρησκεία. Από αυτά που έχεις εσωτερικεύσει και καθορίζουν τη συμπεριφορά σου. Αλλά δε βρισκόμαστε πάντα στις εσχατιές της ύπαρξης, είναι ένα σωρό μικροπράγματα που πρέπει να συντελεστούν στο άμεσο περιβάλλον μας και που δεν υπάρχει άμεση απάντηση μέσα από αυτά που ξέρουμε. Έτσι, φτιάχνεις κι ο ίδιος μια θεωρία, που τελειοποιείται κάθε στιγμή που βυθίζεσαι ταυτόχρονα στον εγωισμό και την παραίτηση. Μπορείς να έχεις κάποιο ποσοστό ακρίβειας στην ενασχόληση σου με τις λεπτομέρειες και κάποιο πλάτος αντίληψης για να προσεγγίσεις τα μεγάλα θέματα.

Ελάχιστο(Get well soon)

Μια ακρίδα ήταν στο δωμάτιό μου μόλις μπήκα και πέταξε κατευθείαν πάνω μου. Χέι, θέλεις να γίνουμε φίλοι; Δε γίνεται απάντησα, είσαι ακρίδα και είμαι άνθρωπος και την ξεφορτώθηκα. Πως γίνεσαι φίλος με κάποιον; μετά από κάποιο καιρό η ζωή σε πετάει στην ίδια ακτή. Ψάχνετε για το ίδιο πάρτυ αλλά δεν υπάρχει, δεν υπάρχει τίποτα εκτός από αλκοόλ και τσιγάρα και άδειες νύχτες και μια ελάχιστη συζήτηση για να περιορίσει τις απώλειες. Συνεχίζετε να περπατάτε απ' το ένα παρακμιακό μπαράκι στο άλλο και αν μπορεί να γκρεμιστεί κάτι το γκρεμίζετε για να μην υπάρχουν οι αυταπάτες που συντηρούσαν μια μετριότητα. Τίποτα δε λείπει, αν οτιδήποτε, όλα είναι καλύτερα από την αρωματισμένη παστίλια του καθωσπρεπισμού. Όλη αυτή η επιφανειακή πεζότητα είναι σπίτι για τη σκηνή της πιο εξαίσιας βίωσης της ζωής που υπάρχει και που κανένας δεν έχει περιγράψει ακόμη, μέχρι τώρα. Η πλήρης εννόηση του δράματος ξετυλίγεται δίπλα από τη σήψη, κατρακυλάει κάτω από τις φλέβες που δίνουν ζωή στις πιο στοιχειώδεις συνευρέσεις της φυσικής έκφρασης με την παρουσία ενός ιθύνοντα νου που καθιστά κάθε στιγμή μοναδική και αναπόφευκτη και απαραίτητη. Που να το ήξερα ότι όλα όσα έζησα είναι κατεγραμμένα σε μια μνήμη που έβλεπε το αληθινό νόημα και κάθε χτύπο της καρδιάς μου, κάθε κρυφή επιθυμία και ελπίδα και μικρότητα και ιδέα.

Μια άλλη άβολη αλήθεια είναι ότι χρειάζεται να περάσεις απ' όλα τα γεγονότα που δεν κατάλαβες όταν συνέβαιναν αλλά στη συνέχεια τα κατάλαβες όταν τα επανέφερες στη μνήμη σου. Ναι, πάλι ανασκάλευα το παρελθόν μου. Θα το πω απ' την αρχή πως ίσως η ζωή μου τώρα να είναι τιποτένια. Δεν έχω γυναίκα και είμαι δουλειά-σπίτι έξι μέρες την εβδομάδα. Αλλά για 'μένα έχει αξία. Και κάποιες μέρες μπορούν να προκαλέσουν διαφόρων ειδών εκστάσεις. Μπορεί ακόμη και κάτι τέτοιο να είναι μια ξεπεσμένη και παρακμιακή αίσθηση ότι το αφήνω να συμβεί. Αλλά αυτή η παρακμή και μαλθακότητα είναι και δύναμη γιατί είναι κάτι που μπορώ να το αισθανθώ με καθαρότητα και να ξέρω σε ποιο σημείο πάνω στην κλίμακα της αυθεντικότητας βρίσκομαι. Όταν, έτσι, φαίνεται ότι είμαι σε τόσο χαμηλό επίπεδο η ίδια η δύναμη της ζωής πρέπει να επέμβει και να δώσει αξία σε όλη την εμπειρία. Μια άνωθεν επέμβαση, στοιχειακή. Ο έρωτας, η φυλαχθείσα ερωτική συγκίνηση. Πάντα όλα κινούνται τόσο γρήγορα ώστε ένα βλεφάρισμα να είναι η διαφορά από την πλήρη απαξίωση της εμπειρίας μέχρι την πλήρη ένωση με αυτή.